W czasie pierwszych igrzysk olimpijskich, które odbyły się w Atenach w roku 1896 podnoszenie ciężarów przeprowadzono w dwóch kategoriach, a mianowicie podnoszenie przy wykorzystaniu jednej oraz dwóch rąk. Atleci podnosili ciężary albo jedną ręką, gdzie było to obojętnie którą albo obiema, gdzie nie wyróżniano podziału ze względu na kategorie wagowe. Kilkanaście lat później w czasie trwania międzynarodowego kongresu określone zostały zasady oraz jednocześnie kategorie wagowe, gdzie było ich pięć i obowiązywały one aż do końca lat trzydziestych wieku dwudziestego. Przez następne lata podnoszenie ciężarów składało się z trzech oddzielnych rund, czy też boi, a mianowicie wyciska, rwania i podrzutu. Dopiero na igrzyskach w Montrealu, które odbyły się w roku 1976 rozegrano dwubój olimpijski, a nie jak dotąd trójbój, gdzie podnoszenie ciężarów składało się już tylko i wyłącznie z rwania oraz podrzutu. Wyciskanie było bojem, który powodował zbyt wiele urazów oraz kontuzji, które na zawsze niweczyły kariery atletów, co było jednym z głównych powodów wykluczenia tego elementu z starć zawodników. Kolejne lata to dodawanie kolejnych kategorii wagowych, przede wszystkim tych większych, powyżej stu, czy też stu kilkunastu kilogramów, co wpływało na zwiększenie atrakcyjności tego sportu, oczywiście najbardziej liczyły się kategorie najcięższe, gdzie zawodnicy pokonywali wydawałoby się bariery ludzkich możliwości. Dzisiaj wyniki, które kiedyś byłyby nieosiągalne są normalnymi na zawodach olimpijskich i wszystkich innych oraz wynosić będą ponad dwieście kilogramów, czy to w rwaniu, czy też podrzucie.