Jest to jedna z odmian łyżwiarstwa figurowego, w ramach której rywalizowały będą nie pojedyncze pary ale całe zespoły, w łyżwiarstwie częściej zwane formacjami. Jedna takowa formacja może składać się z dwunastu do maksymalnie dwudziestu osób, gdzie płeć nie będzie odgrywała żadnego znaczenia. Początki tejże właśnie dyscypliny będą sięgały lat pięćdziesiątych i wywodziły się od wrotkarstwa artystycznego i popularyzacji w tamtym okresie synchronicznej formy pływania. Konkurencja ta rozwijała się w miejscu swojego powstania, czyli głównie w USA, a w latach osiemdziesiątych zaczęła zdobywać popularność w Japonii, Australii i tak dalej. Dzisiaj największą popularnością cieszy się w skandynawskich krajach. Jako oficjalna forma łyżwiarstwa figurowego jego synchroniczna odmiana została uznana dopiero w roku 1996. Jeśli chodzi o programy prezentowane przez łyżwiarzy synchronicznych to będzie w nich o wiele mniej skoków, wykonywane mogą być one tylko przez kilku członków, czy też część drużyny. Oprócz tego ograniczone są takie elementy jak piruety oraz spirale. Do najważniejszych elementów w tej odmianie łyżwiarstwa zalicza się przejścia oraz kroki, oprócz tych elementów, które są typowe dla łyżwiarstwa wykonywane będą także młyny, bloki, koła i tak dalej. Mistrzostwa świata seniorów jeśli chodzi o łyżwiarstwo synchroniczne posiadają krótką historię, wcześniej miejsce miały tylko nieoficjalne imprezy tego rodzaju.