Historia narciarstwa wydawać może się bardzo długo i obszerna, jednak z dzisiejszym pojęciem tej dyscypliny sportowej z pewnością nie będzie miała wiele wspólnego. Najstarsze ślady dotyczące używania nart będą pochodziły sprzed około kilku tysięcy lat przed naszą erą. Wtedy w rejonie morza białego oraz na terenach dzisiejszej Norwegii narty używane były do poruszania się po śniegu. Służyły jednak przede wszystkim w celach myśliwskich oraz do szybszego przemieszczania się w trudnych warunkach (informacje te potwierdzane są między innymi przez liczne malowidła naskalne). Narty według naukowców zaczęły pojawiać się w kilku miejscach świata w małych odstępach czasowych, spowodowało to, że wyróżnić możemy obecnie trzy historyczne typy nart, a mianowicie południowe, arktyczne oraz północne. Jeśli chodzi o te pierwsze, to były one przeważnie krótkimi nartami bez skórzanych podbić, które posiadały w sobie specjalne wyżłobienia na stopy. Tego typu narty wykorzystywane były przede wszystkim na terenach uralskich i aż pod obszar Skandynawii. Narty arktyczne natomiast występowały przede wszystkim na Syberii, miały one o wiele bardziej ostre zakończenia i były lekko wygięte do góry. Oprócz tego obciągano je futrem, a stopa przywiązywana byłą rzemieniami, co zapewnić miało jej większą stabilność. Ostatni z typów narty występował jedynie na terenie dzisiejszej Finlandii. Narty w tym przypadku posiadały nierównego długości oraz szerokości. Lewa z nich posiadała rowek i zazwyczaj byłą dłuższa. Prawa, tak zwana narta podbijająca, była obciągnięta skórą.