Aikido to jedna z japońskich sztuk walki, która po raz pierwszy została skodyfikowana pod koniec wieku dziewiętnastego oraz na początku wieku ubiegłego. Twórca aikido oparł rzuty i dźwignie na starodawnym i na po części mitycznym stylu walk, a pracę nóg oraz sztukę posługiwania się drewnianym kijem na tradycyjnej szermierce. Sztuka posługiwania się innym rodzajami boni oraz koordynacja ruchów także znajduje swoje odzwierciedlenie we wcześniejszych naukach. Jak żadna inna ze sztuk walki aikido będzie kładła bardzo duży nacisk na przedstawienie moralnego oraz psychologicznego wymiaru działań oraz na odpowiedzialność za zdrowie i życie drugiego człowieka w przeciągu całego procesu treningowe i w momencie samego starcia. Techniki w tymże stylu walki składały będą się przede wszystkim z rzutów, dźwigni, szczególnie z dźwigni na najmniejsze ze stawów, a mianowicie nadgarstków, łokci, uników, padów i wielu, wielu innych tym podobnych. Według jednego z polskich autorów książek o sztukach walki w najbardziej rozbudowanych systemach związanych z aikido wyróżnić można tysiące technik oraz kombinacji. Oprócz walki wręcz aikido zawiera również elementy walki wraz z użyciem broni. Aikido współcześnie to kilkanaście różnych nurtów, czy też szkół, które będą posiadały nakierunkowane bardziej czy też mniej praktyczne nastawienie. Sztuka walki przerodziła się obecnie w swojego rodzaju działalność rekreacyjną oraz zdrowotną i posiada jedną z najbardziej kwestionowanych przydatności do obrony samego siebie. Przedmiotem dyskusji będzie bardzo często skuteczność poszczególnych technik aikido w przypadku kontaktu z prawdziwym przeciwnikiem.